Γνωριμία με την Αγάπη

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους…Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.

Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν  η γνωριμία, η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη…… Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η τελευταία. Ήθελε να αντέξει μέχρι το τέλος.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια. Πρώτα είδε τη γνωριμία και της λέει: Πάρε με μαζί σου. Η γνωριμία βιαζόταν να συναντήσει τον έρωτα και την προσπέρασε γρήγορα, χωρίς καν να τη κοιτάξει. Η γνωριμία πήγαινε πάντα πριν την Αγάπη όμως εδω μάλλον το ξέχασε.

Όταν είδε τον Πλούτο να περνά μπροστά της με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: -Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου? -Όχι, δεν μπορώ απάντησε ο Πλούτος. Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα. Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. -Σε παρακαλώ, βοήθησε με είπε η Αγάπη. -Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου της απάντησε η Αλαζονεία. Πες στην γνωριμία που είναι φίλη σου να σε βοηθήσει.

H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. -Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου. -Ω Αγάπη! είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, ώστε ούτε καν άκουσε πως η Αγάπη  ζητούσε βοήθεια. Έτρεχε και αυτή να συναντήσει τον έρωτα όπως η γνωριμία.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: -Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου! Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος τον οποίο η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Η γνωριμία μαζί του ήταν συγκλονιστική.

Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο για την πολύτιμη βοήθεια, ρώτησε τη Γνώση: -Γνώση, ποιος με βοήθησε?

-Ο Χρόνος της απάντησε η Γνώση. -Ο Χρόνος? ρώτησε η Αγάπη.Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος?

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:

Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη.

Η Αγάπη κοίταξε λυπημένη την γνωριμία που χαριεντιζόταν με τον έρωτα και έτρωγε ένα μήλο.