Γνωρίζοντας την Αγάπη!
Γνωριμία με την Αγάπη
Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους…Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν η γνωριμία, η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη…… Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η τελευταία. Ήθελε να αντέξει μέχρι το τέλος.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια. Πρώτα είδε τη γνωριμία και της λέει: Πάρε με μαζί σου. Η γνωριμία βιαζόταν να συναντήσει τον έρωτα και την προσπέρασε γρήγορα, χωρίς καν να τη κοιτάξει. Η γνωριμία πήγαινε πάντα πριν την Αγάπη όμως εδω μάλλον το ξέχασε.
Όταν είδε τον Πλούτο να περνά μπροστά της με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: -Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου? -Όχι, δεν μπορώ απάντησε ο Πλούτος. Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα. Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. -Σε παρακαλώ, βοήθησε με είπε η Αγάπη. -Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου της απάντησε η Αλαζονεία. Πες στην γνωριμία που είναι φίλη σου να σε βοηθήσει.
H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. -Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου. -Ω Αγάπη! είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, ώστε ούτε καν άκουσε πως η Αγάπη ζητούσε βοήθεια. Έτρεχε και αυτή να συναντήσει τον έρωτα όπως η γνωριμία.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: -Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου! Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος τον οποίο η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Η γνωριμία μαζί του ήταν συγκλονιστική.
Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο για την πολύτιμη βοήθεια, ρώτησε τη Γνώση: -Γνώση, ποιος με βοήθησε?
-Ο Χρόνος της απάντησε η Γνώση. -Ο Χρόνος? ρώτησε η Αγάπη.Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος?
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη.
Η Αγάπη κοίταξε λυπημένη την γνωριμία που χαριεντιζόταν με τον έρωτα και έτρωγε ένα μήλο.