Η μουσική εξημερώνει τα ήθη
Το πρόσωπο σου δεν είναι ίσως πιο ελκυστικό από του Κίνγκ Κόνγκ, να όμως που τυχαίνει, ας πούμε ότι έχεις μια φωνή σαν του Βασίλη Καρρά…. Γιατί να μην εκφράσεις μελωδικά τον θαυμασμό σου σε εκείνη την κουκλίτσα που περνάει?
Υπερβολή? Και όμως, εγώ ξέρω κάποιον που δοκίμασε αυτό το κόλπο και έπιασε!
Τον λέγανε Μιχάλη. Πιο ντροπαλό αγόρι με τα κορίτσια από την Μιχάλη δεν υπήρχε στη γειτονιά. Στης κοινωνικές συναναστροφές με το που τελείωνε το μαρτύριο των συστάσεων έπιανε κατευθείαν μια γωνία για να τραβάει όσο το δυνατόν λιγότερο τα βλέμματα. Μόλις μια γυναίκα πήγαινε να του ανοίξει κουβέντα, φρόντιζε αμέσως να εξαφανιστεί.
Μυστικά η καρδιά του χτυπούσε για την Κική, μια νόστιμη ρεσεψιονίστ στο τοπικό ξενοδοχείο που είχε φωτιά στα μάτια και κορμί για αμαρτίες. Φυσικά και δεν ήταν γυναίκα για σπίτι και ακόμη περισσότερο γυναίκα για τον Μιχάλη. Όμως εκείνος την αγαπούσε, την αγαπούσε με τον τρόπο του και ήθελε να την παντρευτεί, να της βάλει κουλούρα, να την κάνει κυρία και να την μπάσει στα σαλόνια της καλής κοινωνίας.
Μετά τον γάμο, η Κική ξεσάλωσε τελείως. Πήδηξε όλα τα αρσενικά που κυκλοφορούσαν στην πόλη και φόρεσε στον Μιχάλη τέτοια κέρατα που δεν μπορούσε να περάσει ούτε κάτω από την ρωμαϊκή άρκα την Νίκης στην Καβάλα.
Ά, ρε Μιχάλη τι τα ήθελες τα παντρολογήματα με σκρόφες σαν την Κική? Αφού την ήξερες τι καπνό φουμάρει ποιος δίαβολος σε έσπρωχνε να την παντρευτείς? Τα ήθελες και τα έπαθες.