Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας σε διήγηση του λύκου
Κάνοντας βόλτα στο Δίκτυο βρήκα το ακόλουθο άρθρο το οποίο θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Το άλλαξα λίγο όμως διατήρησα το άρωμα και το περιεχόμενο του. Αν θέλετε να διαβάσετε το πρωτότυπο στο τέλος του άρθρου υπάρχει λινκ προς αυτό. Καλό διάβασμα!!!
Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός πάντα ξεκινούν από την ιδέα ότι το δίκιο το έχει μόνο η μία πλευρά. Η Άρεια φυλή, η Λευκοί, οι Εβραίοι, οι Αμερικάνοι κτλ είναι ανώτεροι από τους άλλους και πρέπει να είναι αφεντικά ενώ όλοι οι άλλοι (μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, γύφτοι, κομμουνιστές, γυναίκες κτλ) είναι κατώτερα όντα και πρέπει να υπηρετούν. Η βάση για την διμιουργία του ρατσισμού θεωρείτε το έργο του Joseph Arthur De Gobineau: “Essai sur l’ inégalité des races humaines” (Δοκίμιο επί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών), που δημοσιεύτηκε το 1853 και αποτέλεσε την θεωρητική κάλυψη και “ευλογία” των αποικιοκρατών.
Εγώ σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να πάρω θέση υπέρ η κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αν και γνώστης του ποιήματος του Μπέρτολτ Μπρέχτ
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.
οπότε απλά παραθέτω το παραμύθι από την σκοπιά του λύκου. Και τα συμπεράσματα δικά σας.
Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι’ αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ όμορφο και καθαρό.
Μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κοριτσάκι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν. Σαν της κουκούλες που φοράνε οι γνωστοί – άγνωστοι που κάθε χρόνο καίνε την Αθήνα, ρημάζοντας ιδιωτικές περιουσίες και σκοτώνοντας αθώους συμπολίτες που έτυχε να βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα.
Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό. Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δικό μου δάσος και προκαλούσε υποψίες με αυτά τα παράξενα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω τι συνέπειες μπορεί να είχε θέλοντας να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία, στο σπίτι μου.
Την άφησα να συνεχίσει να περπατάει στο μονοπάτι, όμως έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της υποτιθέμενης γιαγιάς της. Μπήκα μέσα στην καλύβα στην οποία ζούσε η γιαγιά και της εξήγησα το πρόβλημά μου και εκείνη συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Το μάθημα έπρεπε να της το δώσω εγώ, καθότι θεωρούμε ως ο φύλακας του δάσους, αν και κανείς δεν με έχει τοποθετήσει σε αυτήν την θέση, ούτε λαμβάνω κρατικό μισθό. Παρόλα αυτά εγώ δουλεύω αγόγγυστα και οικειοθελώς. Και χωρίς ασφάλεια φυσικά, αφού προτιμώ να τα παίρνω μαύρα, η σε είδος.
Η γριούλα συμφώνησε με το σχέδιο μου και κρύφτηκε μέχρι εγώ να επιτελέσω το έργο για το οποίο είχαμε συμφωνήσει. Έτσι, κρύφτηκε στην ντουλάπα και περίμενε την εγγονή της. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Είμαι μάγος στην μεταμφιέσεις. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της, με κοίταξε καχύποπτα, και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε, οπότε δεν θίχτηκα αμέσως και προσπάθησα να πω κάτι θετικό, διατηρώντας φιλικό κλίμα.
Παραδέχτηκα το μέγεθος τον αυτιών μου, λέγοντας ότι ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι συμπαθούσα τους ανθρώπους και ήθελα να προσέχω αυτά που λένε. Τότε η μικρή Κοκκινοσκουφίτσα έκανε δεύτερο καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι’ αυτό το κορίτσι που έβαζε το ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης, αυθάδεις και κακομαθημένο. Επειδή όμως είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και τηρώ με ευλάβεια την Χριστιανική Ηθική είπα να της δώσω και το άλλο μάγουλο, λέγοντας ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα.
Η επόμενη προσβολή όμως στ’ αλήθεια με έβγαλε από τα ρούχα μου. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια από μικρός κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση, χτυπώντας με στο αδύνατο μου σημείο. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου, άλλωστε η Γερμανική ανατροφή μου μου επέτρεπε να είμαι τέρας ψυχραιμίας, αλλά εδώ τα πήρα στο κράνος και χίμιξα επάνω στην μικρή φωνάζοντας πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φαω καλύτερα.
Τώρα για να είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, και εσείς φυσικά, είμαι σίγουρος για αυτό, αλλά αυτό το χαζό κορίτσι άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας ενώ εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος εμφανίστηκε από το πουθενά κρατώντας ένα τεράστιο τσεκούρι. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Η μητέρα φύση με κάλεσε να φύγω άρον άρον αφού κινδύνευε η ζωή μου. Είδα ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και εκσφενδονίστηκα από εκεί τρέχοντας γρηγορότερα και από τον Μπεν Τζόνσον.
Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελείωσε η ιστορία. Γιατί για εμένα η ιστορία με την Κοκκινοσκουφίτσα τελείωσε με την έλευση του αγριάνθρωπου με το τσεκούρι. Όμως η γριούλα γιαγιά που ήταν ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας αφού, είδε τα πάντα από την ντουλάπα όπου ήταν κλεισμένη ποτέ δεν με υπερασπίστηκε, αλλά τουναντίον είπε ότι εγώ έφαγα την Κοκκινοσκουφίτσα. Αργότερα έμαθα ότι στον τραπεζικό της λογαριασμό κάποιος άγνωστος της είχε μεταφέρει 10 αργύρια. Σε μένα όμως βγήκε το όνομα κακός Λύκος και μου κόλλησαν την ρετσινιά ότι τρώω μικρά παιδάκια. Έκτοτε οι γιαγιάδες όταν λένε παραμύθια στα εγγονάκια τους εμένα με χρησιμοποιούν ως αρνητικό ήρωα που στο τέλος ο καλός κυνηγός τον σκοτώνει. Και επίσης οι μανάδες τρομάζουν τα μικρά παιδάκια ότι αν δεν φάνε όλο τους το φαγητό ο κακός λύκος θα τα φάει. Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.
Με εκτίμηση
Ο λύκος