Ελλάδα 1981-2012!
Το 1981, με την άνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ, άρχισε το μεγάλο κακό, που μετέτρεψε σιγά σιγά τους Έλληνες σε λαό ψηφοφόρων – πιθήκων, βολεμένων δημοσίων υπαλλήλων, κομπιναδόρων κρατικοδίαιτων μπιζνεσμεν και κομματικών συνδικαλιστών που έκαναν της απεργίες επάγγελμα. Ένα τεράστιο κομμάτι του Ελληνικού λαού βρισκόταν εκτός συστήματος, λόγω του ότι δεν ανήκε στην Δεξιά, και που διψούσε να γίνει ρυθμιστής των πολιτικών πεπραγμένων, έπεσε με τα μούτρα στο ξέφρενο φαγοπότι, δημιουργώντας και συμβάλλοντας στην σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας.
Τραγική για τους μη έχοντες, τους μη προνομιούχους, και τους μη έχοντες “βύσμα” και “μπάρμπα”, αφού όσοι διατήρησαν τον δικό τους βουλευτή εντός του συστήματος συνεχίζουν και σήμερα να ζούνε ζωή και κότα.
Πάντα ο απλός λαός στην προσπάθεια του να σατιρίσει τα κακώς κείμενα δημιουργούσε ανέκδοτα και αστείες ιστορίες που αντέχουν στον χρόνο. Και λέμε αντέχουν γιατί μπορεί να έχουν κυκλοφορήσει πριν 20 και 30 χρόνια όμως παραμένουν επίκαιρα και σήμερα, αφού ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στης μεταξύ μας σχέσεις. Ειδικά στην Ελλάδα τα ίδια κακώς κείμενα υπάρχουν αναλλοίωτα από την Επανάσταση του 21. Λένε ότι για να αλλάξει κάτι και να έρθει κάτι καινούριο χρειάζεται να περάσει μια γενιά. Εδώ έχουν περάσει 100 και τα ίδια χάλια συνεχίζονται.
Ο Χάρρυ Κλυνν στο blog του έχει μια ανάρτηση από ένα κείμενο του το 1983 (Αλλαγή και πάσης Ελλάδος) όπου αναφέρει το εξής:
Εδώ και δυο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι τριάντα χρόνια από σήμερα Αντρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη, και ένας λαός στα όρια της οικονομικής και ηθικής εξαθλίωσης. Το 1983 τα έλεγε αυτά το Χάρρυ Κλυνν όμως τότε κανείς μας δεν τα έπαιρνε στα σοβαρά αφού όλοι γελούσαμε με τα αστεία του και κάποιοι βολευόντουσαν υποθηκεύοντας το μέλλον ΜΑΣ. Όχι το δικό τους, αλλά το ΔΙΚΟ ΜΑΣ.
Και επειδή ο Χάρρυ Κλυνν είναι ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης θα προσθέσω ακόμη μια ρήση του με την οποία συμφωνώ απόλυτα:
Χωρίς την διαγραφή του χρέους κατά 50-60%, την αλλαγή του πολιτειακού, την παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο επί εσχάτη προδοσία των Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Καρατζαφέρη, Μπακογιάννη, Παπαδήμου, Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, και την στέρηση εφόρου ζωής τον πολιτικών δικαιωμάτων σε όσους και όσες ψήφισαν τα μνημόνια, η Ελλάδα ως χώρα και οι Έλληνες ως λαός είναι χαμένη υπόθεση. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο Γουδί που θα λειτουργήσει ως καθαρτήριο στέλνοντας τους προδότες στην κρεμάλα και δίνοντας μια νέα αρχή. Καινούριο μπουρδέλο με της ίδιες παλιές πουτάνες δεν γίνεται.
– Χτες έβαλα 50 ευρώ βενζίνη στο αμάξι και εκείνο αρνήθηκε. Μάλλον τα έπαιξε από την συγκίνηση. Που να βρεις τόσα λεφτά για βενζίνη όταν δεν έχεις να αγοράσεις ψωμί και γάλα;
– Πλέον πηγαίνουμε στα σούπερ μάρκετ όχι για να αγοράσουμε προιόντα αλλά για να κάνουμε Like.
– Κάποιος είπε ότι το τραγούδι της Adele “Set fire to the rain” βασίστηκε στην επιτυχία του Στράτου “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου”!
– Οι Έλληνες τόσο έχουμε κολλήσει με το Facebook που αν κάποιος εκτός από την μάνα σου σε θυμηθεί στα γενέθλια σου να με φτύσεις.
– Χα, ο πετεινός του γείτονα έκανε το λάθος να μπει στην αυλή μας, Ας είναι ελαφρύ το μακαρόνι που θα τον σκεπάσει.
– Πλέον τα πιο σοβαρά πράγματα θα λέγονται στην Πλάκα. Ίσως και στο Θησείο, καμιά φορά έτσι για αλλαγή.
– Αυτά είναι τα στάδια της γυναικείας τριχοφυΐας:
1) Μόλις τα ξύρισα
2) Τριών ημερών, να μην μπερδεύεται με το Τριών Ιεραρχών!
3) Τα αφήνω για αποτρίχωση, μετά, να μαζευτούνε λίγο.
4) Είναι χειμώνας ρε παιδιά και δεν έχω γκόμενο άλλωστε οπότε ποιος θα τα βλέπει;
5) ΚΚΕ. No comment!
– Ευτυχώς που τους κεφτέδες στο ΙΚΕΑ τους πουλάνε έτοιμους. Σκέφτασαι να σου ζητούσαν να τους συναρμολογήσεις;
– Είπαμε έχουμε μνημόνια όχι μνημόσυνα! Όσοι πιστεύουν ότι κρεμόμαστε από τα αρχ*δια τους να τα κόψουν να πέσουμε. Έκανα την καρδιά μου πέτρα αφού οι κοιλιά μου είναι άδεια εδώ και 3 ημέρες.
– Κατεβαίνοντας της σκάλες είδα την όμορφη γειτόνισσα και γλίστρησα μετρώντας τα 12 σκαλιά με τον κώλο. Σηκώθηκα με στυλ James Bond, την κοίταξα κατάματα και της είπα “παρκούρ”.