Τι νομίζουμε ότι είναι η ευτυχία?

Χόρχε Μπουκάϊ, Ο Δρόμος της αυτοεξάρτησης – φύλλα πορείας

Μπορώ να πω ότι η ευτυχία είναι κάτι που συμβαίνει από μέσα προς τα έξω και όχι ανάποδα. Νομίζω ότι, δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με αυτά που κάποιος έχει πετύχει στην ζωή του η θέλει να κάνει, αλλά με την εσωτερική ηρεμία που κατορθώνεις να πετύχεις στη ζωή σου.

Νομίζω ότι η ευτυχία πρέπει να κατακτάται συνειδητοποιώντας τι νόημα έχει η ζωή σου. Αυτό σημαίνει γιατί ζεις πραγματικά, τι δραστηριότητες έχεις, η ζωή δεν είναι απλά ένα πέρασμα που συμβαίνει πέρα από την δική μου επιθυμία, αλλά κάτι που έχει να κάνει με τα πράγματα που εγώ κάνω. Δεν πρέπει να βλέπεις την ζωή να περνά μπροστά στα μάτια σου. “Όταν εγώ αισθάνομαι ότι συμπορεύονται ο δρόμος μου με τον σκοπό μου, τότε γαληνεύω. Και αυτήν την γαλήνη εγώ την αποκαλώ ευτυχία”.

“Η ευτυχία δεν εξαρτάται από αυτά που πετυχαίνεις, αλλά από την εσωτερική ηρεμία που έχεις. Από την ευχαρίστηση να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.”

Όταν ήρθαμε στον κόσμο, βγήκαμε από την κοιλιά της μητέρας μας και ανακαλύψαμε μπροστά μας ένα δώρο : το σώμα μας. Ένα ειδικό όχη που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για τον καθένα από μας. Ένα σκάφος ικανό να προσαρμόζεται στις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος, αλλά και να παραμένει δυνατό σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Και το ταξίδι αυτό σε κάποιους διαρκεί περισσότερο από 100 χρόνια.

Λίγο μετά τη γέννηση, το σώμα μας καταγράφει μια επιθυμία, μια ανάγκη, μια ενστικτώδη απαίτηση, και κινείτε. Το όχημα αυτό, δεν θα είχε καμία χρησιμότητα χωρίς άλογα. Τα άλογα είναι οι επιθυμίες, οι ανάγκες, και τα συναισθήματα μας.

Στην αρχή, όλα πάνε καλά. Κάποια στιγμή, όμως, συνειδητοποιούμε πως οι επιθυμίες αυτές μας οδηγούν σε δρόμους κάπως τολμηρούς – και καμιά φορά επικίνδυνους. Εδώ χρειάζεται προσοχή και κοινός νους για να μας νουθετεί και προστατεύει από της κακοτοπιές. Νομίζω ότι χρειάζεται,να βάλουμε φρένο στις αλόγιστες επιθυμίες μας.  Το μυαλό που ο καθένας μας κουβάλα, η διάνοιά μας, η ικανότητά μας για λογική σκέψη, μας καθοδηγεί.

Πρέπει να ξέρουμε ότι ο καθένας από μας είναι, τουλάχιστον οι τρεις αυτές προσωπικότητες που συνεργάζονται…

Εσύ είσαι , αναγνώστη, η άμαξα, εσύ τα άλογα κι ο αμαξάς σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, που είναι η ίδια σου η ζωή.

Εσύ θα φροντίσεις να υπάρχει αρμονία ανάμεσα σ’ αυτά τα τρία μέρη και να μην παραμελήσεις κανέναν από αυτούς τους τρεις πρωταγωνιστές.

Μην αφήσεις το κορμί σου να το παρασύρουν μόνο οι ορμές, τα συναισθήματα ή τα πάθη σου. Θα είναι φοβερά επικίνδυνο και μπορεί να αποβεί εις βάρος σου. Μ’ άλλα λόγια, χρειάζεσαι το μυαλό για να βάλεις κάποια τάξη στη ζωή σου.

Ο αμαξάς χρειάζεται για να καθορίζει το δρόμο, την πορεία. Τα άλογα είναι, όμως, αυτά που πραγματικά οδηγούν την άμαξα. Μην επιτρέψεις στον αμαξά να τα παραμελεί. Έχουν ανάγκη από τροφή και προστασία, γιατί … τι θα έκανες χωρίς άλογα; Τι θα ήσουν αν είχες μόνο σώμα και μυαλό; Πως θα ήταν η ζωή σου αν δεν είχες καμία επιθυμία; Θα ζούσες όπως αυτοί που περνάνε από τον κόσμο χωρίς να έχουν επαφή με τα συναισθήματά τους, αφήνοντας μόνο το μυαλό τους να οδηγεί την άμαξα.

Φυσικά, ούτε την άμαξα μπορείς να παραμελήσεις, γιατί πρέπει να κρατήσει για όλο το ταξίδι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να την επισκευάζεις, να τη φροντίζεις, να τη λουστράρεις, να κάνεις δηλαδή ότι χρειάζεται για την συντήρησή της. Αν δεν την προσέχει κανείς, η άμαξα χαλάει, κι άμα χαλάσει η άμαξα, τελειώνει το ταξίδι.

Όταν λοιπόν είμαι σε θέση να ενσωματώσω όλα αυτά, όταν ξέρω ότι είμαι το σώμα μου, ο πονοκέφαλος και η πείνα μου, το κέφι, οι επιθυμίες και τα ένστικτά μου…ότι είμαι ακόμη οι στοχασμοί, ο νους που σκέφτεται και οι εμπειρίες μου…τότε είμαι έτοιμος να πορευτώ, με τα κατάλληλα εφόδια, τον δρόμο που σήμερα επιλέγω για μένα.