Ερωτική Εξομολόγιση
Ερωτική Εξομολόγιση
Κάποια στιγμή έγραψ το παρακάτω σε μια κοπέλα που πίστεψα πως ήταν όλα αυτά που γράφω!
Και η απάντηση?
“Δεν είμαι έτοιμη για κάτι τόσο βαθύ και τόσο σπουδαίο. Είσαι πολύ καλός σε όλα, αλλά νομίζω ότι δεν είσαι ο άνθρωπος της ζωής μου, εάν υπάρχει φυσικά τέτοιος άνθρωπος …
” Επιτέλους τι ζητάτε?
Κατάθεση ψυχής… Άγγελε μου… Συνηθίζω να σε αποκαλώ άγγελο μου για να μπορέσω να αποδώσω πιστότερα τον τρόπο με τον οποίο εισέβαλες εκείνο το απόγευμα στην ζωή μου. Πριν σε γνωρίσω, μετρούσα τον κόσμο… και ήταν ατελείωτος, κοιτούσα την γη… μου έμοιαζε απέραντη.
Έψαχνα τα πρόσωπα… μα οι «μάσκες» με εμπόδιζαν, προσπαθούσα να ακούσω τον ήχο της κιθάρας… μα η σιωπή σκέπαζε κάθε νότα. Ρωτούσα να μάθω και όλοι μου έλεγαν «Ζήσε όπως μπορείς».
Έλεγα καλημέρα το πρωί στον γκρίζο ουρανό. Ατένιζα την αιωνιότητα και τρόμαζα. Φώναζα απεγνωσμένα «Μετανιώνω»… μα όλοι μου έλεγαν «πρέπει να ζήσεις»… και εκείνο το απόγευμα ακούω την φωνή σου… ξεκινώ και πάλι… σε έναν καινούργιο δρόμο… μια καινούργια διαδρομή! Καθώς η νύχτα βυθίζει τα όνειρα μου στην αγκαλιά της κάθε βράδυ ψάχνω να βρω τον άγγελο μου στο πρόσωπό σου.
Έρχεσαι πάντα σαν μελωδία δίπλα μου «μπαίνεις» μέσα μου και με κάνεις να παραδοθώ άνευ όρων. Τα δάκτυλά σου αγγίζουν τα πλήκτρα του ονείρου μου. Αν με ρωτούσες ειλικρινά δεν θα ήξερα, δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω που αρχίζει και που τελειώνει αυτό το ταξίδι της φαντασίας μου για σένα. Κάθε βράδυ δημιουργώ έναν ιστό και προσπαθώ εκεί να εγκλωβίσω όλα αυτά που σε χαρακτηρίζουν.
Πάντα με κυνηγάει η ύπαρξή σου… θα τρέξω και πάλι απόψε πίσω από την σκιά σου… όπως κάνω κάθε βράδυ έτσι κι αλλιώς… μια όμορφη καταδίκη… Όλο το απόγευμα σε είχα απέναντι μου, οι εικόνες άλλαζαν μαγικά… είχα χαθεί στην αντανάκλαση σου… ήθελα τόσα να σου πω… χαμογελούσες… τα μάτια σου δυο μικροί κρυστάλλινοι κόσμοι που έλαμπαν στο φως του ήλιου. Η φωνή σου… νότες πιάνου… μαγική μελωδία στα αυτιά μου που ενορχήστρωνε τα συναισθήματα μου.
Άγγελε μου……
συνεχίζετε