Ντρέπεσαι να δουλεύεις ως εργάτης? Ξανασκέψου το!
Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή. Είναι η προσωπική ιστορία μιας κοπέλας, Ελληνίδας, όχι αλλοδαπής, η οποία έχει πτυχίο Πανεπιστημίου. Λέει τον πόνο της προσπαθώντας να ξυπνήσει κάποιους που κοιμούνται ή να οδηγήσει σε τύψεις λαμόγια που ζουν εις βάρος του απλού λαού. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα τα καταφέρει. Μπορεί αυτήν την φορά να παραιτήθηκε όμως την επόμενη ή την μεθεπόμενη θα δεχτεί την δουλειά και θα πει και ένα ευχαριστώ. Η θα ψάξει για πολιτικό μέσο να καπαρώσει μια θεσούλα του κώλου στο Δημόσιο και θα ψηφίσει δαγκωτό ότι ψηφοδέλτιο της δώσουν. Η ψυχολογία αυτής της γενιάς δεν θα αλλάξει.
Αυτή είναι, έτσι έμαθε, έτσι είδε τους γονείς της να βολεύονται και βολεύτηκε και η ίδια. Κρατικός υπαλληλάκος του χιλιάρικου, που όμως ζούσε μια χαρά πριν την κρίση. Και που είχε μάθει να πουλάει την ψήφο του στον κάθε λελέ που είχε πολιτικές φιλοδοξίες. Επειδή η Ελλάδα γέμισε με λελέδες και στο κοινοβούλιο το 80% έχουν πάρε δώσε με τους ψηφοφόρους τους η χώρα έφτασε στον πάτο. Μαζί τα φάγαμε, και μαζί τα τρώμε όπως πολύ σωστά είπε ο χοντρός, που ναι μεν μπορεί να μου είναι αντιπαθείς, λόγω εξωτερικής εμφάνισης, θράσους, και μακρού φαγοποτιού επί 30 χρόνια, όμως ήταν ο μόνος που τόλμησε να πει αυτό που όλοι το σκέφτονταν. Σας διορίσαμε!!!. Και έτσι μαζί τα τρώγαμε τα φράγκα τον κουτόφραγκων, οπότε τώρα που έσφιξαν τα πράγματα πληρώστε εσείς και εμείς ως πολιτικοί θα σας ξανασώσουμε….
«Είμαι 1 χρόνο άνεργη, πτυχιούχος άνεργη. Έτσι, θεώρησα ότι η κοινωφελής εργασία μέσω 5μήνων συμβάσεων θα ήταν μια λύση, έστω προσωρινή. Άκουσα τη συμβουλή όλων να κάνω αιτήσεις παντού…και δυστυχώς έκανα. Σαν θείο δώρο ήταν η δουλειά ΥΕ Γενικών Καθηκόντων στο Δήμο Δ. Όλοι μου έλεγαν θα είναι μια χαρά τυπικές είναι οι θέσεις»
4.30 π.μ. χτυπάει το ξυπνητήρι
5.00 π.μ. φεύγω από το σπίτι
5.20 π.μ. επιβιβάζομαι στο συρμό του ΗΣΑΠ
06.00 π.μ. είμαι στο σταθμό Κ του ΗΣΑΠ για μετεπιβίβαση
06.05 π.μ. περιμένω το λεωφορείο
06.40 π.μ. επιβιβάζομαι στο λεωφορείο
07.10 π.μ. βρίσκομαι στο αμαξοστάσιο του Δήμου
08.10 π.μ. με ενημερώνουν ότι ο Δ θα με πάει να βρω τους υπόλοιπους
08.11 π.μ. ο Δ (μόνιμο προσωπικό του Δήμου) με ενημερώνει ότι με την τσουγκράνα θα μαζεύω τα κομμένα χόρτα παραπλεύρως των δρόμων του Δήμου
12.01 μ.μ. αποχωρώ-παραιτούμαι
«Μα θα μου πείτε η δουλειά δεν είναι η ντροπή. Συμφωνώ! Ότι τι περίμενα από τη θέση ΥΕ Γενικών Καθηκόντων. Συμφωνώ απόλυτα!»
«Η δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά υπάρχουν και όρια και μια λέξη που έχουμε απεμπολήσει…ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Δεν με ενόχλησε ούτε η απόσταση, ούτε τόσο τα χορταράκια…ας πούμε ότι καθάριζα τον κήπο μου! Με ενόχλησε η απαράδεκτη συμπεριφορά της απαράδεκτης τύπισσας που είναι υπεύθυνη και απαξίωσε να ενημερώσει ποια θα είναι τα καθήκοντα μου και με ειρωνικό ύφος μου έδειξε το όχημα του Δήμου προς επιβίβασε. Με ενόχλησε η απαράδεκτη συμπεριφορά των κατά τ’ άλλα συναδέλφων μου που επειδή τους δόθηκε το χορτοκοπτικό θεώρησαν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να κόβουν και δεύτερη φορά τα χόρτα στα σημεία που ήδη είχα καθαρίσει».
«Για άλλη μια φορά πάνε να κλείσουν τρύπες εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του κάθε άνεργου. Θέλουν να δείξουν ότι μειώνεται η ανεργία και δημιουργούνται θέσεις εργασίας, ότι το δημόσιο δεν διογκώνεται, αλλά αντιθέτως συρρικνώνεται, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των ανέργων παραχωρείται στους Δήμους, τους οποίους εκμεταλλεύεται …προς 625 ευρώ το κεφάλι. Και όλα αυτά με λεφτά από το ΕΣΠΑ».
Το είδα εδώ και το τροποποίησα.