Ο έρωτας είναι περίεργος…
Έρωτας
Ο έρωτας είναι περίεργος…Άλλοι ερωτεύονται μία μορφή, άλλοι ένα βλέμμα, άλλοι το χιούμορ και το πνεύμα, άλλοι το λένε «χημεία», οι πιο ρομαντικοί μιλούν για «αδελφές ψυχές».
Πιστεύω ότι είναι (ο έρωτας) η ανάγκη μας για έρωτα αυτόν καθ’ εαυτόν. Μία ζωτική ανάγκη, κάτι σαν ένστικτο επιβίωσης; Είμαστε ερωτευμένοι με τον έρωτα ενω πολλές φορές, το αντικείμενο του έρωτά μας δεν έχει σημασία…
Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για όλες σχεδόν τις γυναίκες που έχουν μια αφαιρετική, μη δοδημένη λογική, και πολύ λιγότερο για τους άντρες που είναι πολύ πιο…visual….Και βέβαια δεν πρέπει να μπερδεύεσαι με τη λάγνεια, το να ποθείς κάποιον με το που τον βλέπεις..Αυτό σίγουρα δεν είναι έρωτας… Ο έρωτας είναι κάτι πολύ πιο ονειρώδες, αφηρημένο, άυλο και υπέροχος, γι αυτό και όλοι τον “ψάχνουν” και είναι και τόσο δύσκολος, σίγουρα ΔΕΝ έιναι σεξουαλική έλξη…
O έρωτας, δεν ξέρω τι τον προκαλεί, ξέρω όμως ότι έρχεται σπάνια και απροσδόκητα. Ενιωσα ερωτευμένος μια φορά στα 25 μου…Ξέρω ότι ξυπνάει κάθε σου μόριο και σε κάνει να λιώνεις για ένα πρόσωπο που γίνεται για σένα ξαφνικά το κέντρο του κόσμου σου. Και τον ομορφαίνει απίστευτα.
Ο έρωτας είναι στις λεπτομέρειες.
Στις κινήσεις τις δικές σου και του άλλου. Ξαφνικά δίνει νόημα στη ζωή σου. Σκοτώνει τη μοναξιά και σε γεμιζει. Σε υπερβαίνει. Σε πάει ένα ταξίδι στ’ αστέρια. Νομίζεις δεν θα κρατήσει πολύ αλλά μέρα με τη μέρα γίνεται δυνατότερο -αλλά αντί να σ’ εξαντλεί σου δίνει δυνάμεις.
Η σχέσεις, τουλάχιστον με το άλλο φύλο, είναι πολύ πιο βαθιές και έχουν να κάνουν με την αμοιβαία κατανόηση, υποχώρηση, συμβιβασμό… Να χαμηλώσεις το “εγώ” σου στις ανάγκες του άλλου, όσο δύσκολο και να ακούγεται…. Η μοναξιά, πρωτίστως στις Δυτικές χώρες σήμερα, τα διαζύγια κλπ κλπ είναι πρωτίστως θέμα εγωισμών και μη υποχωρήσεων….