Αναιδής, θρασύς, αναίσχυντος τεμπέλης, αναζητά γυναίκα για γάμο!

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ

Έλαβα χτες ένα παράξενο μήνυμα και το δημοσιεύω σήμερα για να γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Γεια σας κορίτσια. Καλώς ήρθα στο σαιτ για γνωριμίες και καλώς σας βρίσκω όλες. Είμαι ο Βαγγέλης, 52 ετών μπουρτζόβλαχος και καραμπουζουκλής από την Άρτα. Ε, όχι ακριβώς μέσα από την Άρτα, άλλα από τα περίχωρα…

Επειδή το σύστημα θέλει να με περιγράψω αρχίζω :

1. Είμαι κοντός, μαλλιαρός παντού, έχω τρίχες πολλές σε όλο μου το σώμα, σαν βελέντζα είμαι, το χειμώνα με ζεσταίνουν και το καλοκαίρι μου κρατούν της οσμές μου, γιατί δεν μου πολυαρέσει να κάνω μπάνιο. Πλένομαι μόνο πριν της μεγάλες χριστιανικές εορτές καθότι είμαι χριστιανός ορθόδοξος γ@μό τον αντίχριστο σας.

Δυστυχώς, ενώ ο Θεός μου έδωσε αυτό το πλούσιο τρίχωμα στην κεφαλή ξέχασε να προσθέσει και έτσι είμαι καράφλας. Γυαλίζω σαν γλόμπος στο σκοτάδι. Από μικρός δεν ευτύχισα να τελειώσω το Δημοτικό σχολείο γιατί δεν μου άρεσαν τα γράμματα και έμεινα αγράμματος. Ξύλο απελέκητο. Και στο Γυμνάσιο δεν μπόρεσα να μπω, παρ όλου που είχα χοντρό βύσμα.

Ο μπάρμπας μου ( βουλευτής Άρτης με την ΝΔ) δεν ξαναβγήκε στης εκλογές, αφού εσείς κουφάλες δεν τον ψηφίσατε, και εγώ έμεινα αγράμματος εξαιτίας σας. Όταν μεγάλωσα μου είπανε ότι πρέπει να δουλέψω για να βγάλω λεφτά και να έχω να τρώω. Τι μ@λ@κες!!! Πήγα στην τοπική ΟΝΝΕΔ, έδωσα 2 τενεκέδες λάδι και 3 κιλά ελιές που έκλεψα από τον κυρ-Νίκο τον γείτονα, και μου έδωσαν έναν κουβά με κόλλα, 1000 αφίσες του μπάρμπα που επανήλθε στην πολιτική μόνο για μένα, και με γράψανε στο μισθολόγιο του κόμματος.

Κάθε 15 του μηνός μου στάζανε 30 χιλιάρικα. Δραχμές, όχι ευρώ. Τότε είχαμε δραχμές, αν και τώρα μάλλον πάλι δραχμές θα έχουμε!!!.

Δουλειά μου ήταν στης κομματικές συγκεντρώσεις να φωνάζω, για τον μπάρμπα, να βρίζω τα πασόκια και να δέρνω τα κουμμούνια. Και τα ταληράκια τρέχανε. Παρά τον βουλευτή, η κάπως έτσι λεγότανε η ειδικότητα μου, δεν θυμάμαι τώρα. Ωραίες εποχές. Πέρναγα φίνα, είχα τα γκομενάκια μου, της τσάρκες με το κρατικό BMW του μπάρμπα, και βολτίτσες στα χωριά για να μαζεύουμε ψήφους από τα χαϊβάνια. Τέλεια σου λέω.

Έγραφε η μπέμπα χιλιόμετρα και την βενζίνη την πληρώνανε τα ζώα χεχεχε. Κέρναγε ο μπάρμπας τους καφέδες και τα τσίπουρα στο καφενείο και έπαιρνε την απόδειξη.

Μετά το κόμμα την εξαργύρωνε και του έδινε τα λεφτά πίσω. Δημοκρατία ρεεεεε, τότε είχαμε ωραία δημοκρατία, όχι σαν τώρα που δεν έμεινε φράγκο στην τσέπη. Τα πήρε όλα ο ΓΑΠ, γ@μο την ψυχή μου.

Τώρα για να πω την αμαρτία μου ο Γιώργης είναι καλό παιδί και πονόψυχο, θέλει να μας σώσει, αν και λίγο μουρόχαυλος και τραλαλα, δες ο μπαμπάς του ήτανε μεγάλος. Πολύ μεγάλος. Μια μέρα εκεί που είχα πιάσει 2 πασόκια και τα σάπιζα στο ξύλο, χωρίς λόγω. Τότε ρε κουφάλες δεν χρειαζότανε να υπάρχει λόγος, τότε υπήρχε μίσος. Υπήρχε χαντάκι. Εμείς ήμασταν οι δεξιοί και οι άλλοι ήταν οι ανθέλληνες, το παραπέτασμα, τα κουμμούνια που θέλανε να γ@μήσουν της γυναίκες μας και να της παίρνουν παρτούζα όπως στην Ρωσία.

Εκεί που λέτε που του είχα σπάσει τα δόντια, ο άλλος μου λέει το εξής. Ρε Βαγγέλα, σύνελθε, ο Αντρέας έρχεται στην εξουσία και θα μείνει πολλά χρόνια. Καλούς τραμπούκους πάντα είχε ανάγκη ο τόπος αυτός. Γιατί δεν έρχεσαι με εμάς, το μεροκάματο σου θα είναι διπλάσιο από αυτό που παίρνεις τώρα. Και πάλι θα δέρνεις κόσμο. Τα κουμμούνια δεν θα πεθάνουν ποτέ.

Τον άφησα τον καημένο στο χώμα και έπιασα τον άλλον από το λαρύγγι. Πόσα δίνεις ρε – του είπα. Τώρα παίρνω 30 καφετιά, αν τα κάνεις 60 θα δέρνω όποιον μου πεις. Να μην τα πολυλογώ στης επόμενες συγκεντρώσεις έδερνα όποιον μου υποδείχνανε. Δεξιό, αριστερό, πασόκο, δεν με ένοιαζε καθόλου. Τα τάληρα μπαίνανε σε λογαριασμό στην τράπεζα και από δουλειές είχα για μήνες μπροστά.

Ακόμη καλύτερες εποχές. Πάθος, συγκίνηση, μίσος, λαοθάλασσες εξτασιασμένες από τον ηγέτη “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” και εγώ να έχω χεστεί στο τάλιρο.

Μετά, σκατά, εκλογές του καναπέ και μπουρπούτσαλα. Χάσαμε το μεροκάματο, δεν υπήρχαν θύματα για να δέρνουμε. Άρχισαν να μας λένε “τραμπούκους” Να μας βρίζουν και να μας κοροϊδεύουν. Ποιος μιλάει ρεεεεεε????

Έτσι ξαφνικά μετά από 30 χρόνια συνεχούς δουλειάς βρέθηκα στην ανεργία. Κανείς δεν με θέλει ποια. Κάνουν πως δεν με γνωρίζουν. Δεν θέλουν να με γνωρίζουν. Ούτε οι δεξιοί, ούτε τα πασόκια. Όταν έδερνα για πάρτι τους ήταν καλά?? Τώρα με πετάξανε σαν στυμμένη λεμονόκουπα και κάνουν πως δεν με θυμούνται.

Είμαι άνεργος ρε!!!

Για αυτό μπήκα σε αυτό το σαιτ για γνωριμίες. Για να βρω γυναίκα να με ταΐζει. Εγώ δεν έχω ούτε σπίτι, ούτε αμάξι. Τόσα χρόνια με πηγαίνανε βόλτες στης συγκεντρώσεις με το κομματικό αυτοκίνητο. Για να δέρνω κόσμο. Τα φράγκα που μου δίνανε τα έτρωγα στης πουτάνες και στα καζίνο. Όσα είχα μαζέψει για μαύρες μέρες τα έφαγε ο Σημίτης και το χρηματιστήριο.

Πούλα – πούλα, αγόρασε μετοχές, αγόρασε μετοχές λέγανε τα παπαγαλάκια και εγώ ο βλάκας τους έδινα λεφτά. Μια μέρα ο δικός μου μου είπε ότι τα λεφτά εξαφανίστηκαν.

– Πως εξαφανίστηκαν ρε συ? του λέω

– Εξαφανίστηκαν Βαγγέλα, τα έπαιξα σε λάθος άλογο και τώρα δεν υπάρχει σάλιο.

Τον εξαφάνισα και εγώ το λαμόγιο, σε μια νεόδμητη οικοδομή στα μπετά. Άκλαυτος πήγε, δεν πρόκειται να τον βρούνε ποτέ. Τι χαρά ένιωσα τότε, δεν περιγράφεται. Σαν να γ@μούσα όλες της Ρωσίδες μαζί.

Πάλι ξέφυγα από το θέμα.

Ψάχνω γυναίκα να με ταΐζει, να έχει φράγκα να της τα τρώω, γιατί εγώ απεχθάνομαι την εργασία. Αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα, δεν θα σε πλήρωναν για να την κάνεις. Άλλωστε την δουλειά από την δουλεία την χωρίζει ένας τόνος.  Να έχει ταβέρνες για να τρώω των αγλέουρα, κάνα 2-3 καφέ και μπαράκια για να πίνω τα ποτά και της φραπεδιές μου. Να έχει 5-6 πολυκατοικίες για να μαζεύω τα ενοίκια. Και να με αγαπάει η σκύλα. Να με έχει κορόνα στο κεφάλι της.

Συνεχίζετε να διαβάζετε η φύγατε και εσείς?

Βαγγέλας, ο Παλούκι – Λούκ σας.